Boijmans interviewt Sarah Rose Guitian over ‘De toren van Babel’

‘De toren van Babel’ was onlangs te zien in Tokio en Osaka, Japan. Daar werd het schilderij bekeken door meer dan 660.000 Japanners. Zij konden gemiddeld 7 seconden naar het werk kijken. Dit weerhield de Japanners er niet van om wezenlijk anders naar de toren te kijken. Zij vroegen zich af of de toren echt heeft bestaan, hoe hoog die zou zijn en wat er binnenin de toren te zien zou zijn.

Nu hangt het iconische schilderij van Pieter Bruegel weer in Rotterdam, in Museum Boijmans Van Beuningen en kunnen bezoekers net zo lang naar het werk kijken als ze willen. Het werk kan van dichtbij of van veraf bekeken worden. Geïnspireerd op de kijkwijze van de Japanners interviewden wij ons publiek over ‘De toren van Babel’. Hoe kijken zij naar het werk?

Hoe zou je ‘De toren van Babel’ beschrijven aan iemand die het werk niet heeft gezien?
Als het Colosseum in Rome omdat dat een herkenbare vorm is, ook al heb je het gebouw nooit in het echt gezien. Als een Colosseum dat lijkt op de Toren van Pisa omdat ‘De toren van Babel’ ook scheef is. Ik vind de vorm interessant omdat die afwijkt naar links. Ook zou ik aandacht besteden aan het verhalende aspect van het schilderij. Het is het enige gebouw in het dorp want er lijkt geen plek te zijn voor andere gebouwen. Iedereen is samen en als er meer mensen bij komen, bouw je omhoog. De gele kleuren link ik aan het Spaanse dorre landschap en het groene doet mij denken aan Nederland. Ik kom uit Spanje en woon in Nederland waardoor ik op zoek ben naar contrasten en herkenning.

‘BABEL – Oude meesters terug uit Japan’ is nog tot en met 21 mei 2018 te zien in Museum Boijmans Van Beuningen.