Koeien melken onder de wilgen

In een zonovergoten weiland, omzoomd met wilgen, melkt een boer in een blauwe kiel een zwart-witte koe. Het werk is typerend voor één van de aantrekkelijkheden van de schilderijen uit de Haagse School: het gevoel een natuurervaring te delen met de kunstenaar.
Vaak koos de schilder voor een plotselinge gebeurtenis in de natuur: een voorbijgaande lichtval tussen bomen, een wolkenlucht die openbreekt, een opkomende onweersbui of zelfs een regenboog. Deze verschijnselen, die even snel verdwijnen als ze zich voordeden, vereisten een razend vlugge werkwijze van de schilder, waarbij hij het zich veroorloofde overbodige details weg te laten.
Dikwijls viel in het definitieve schilderij nog iets terug te vinden van die snelle observatie. Voor de behoudende kunstliefhebbers gold dit gebrek aan detail als een brevet van onvermogen. Voor schildersgroepen als de Haagse School en de School van Barbizon was deze manier van schilderen een vernieuwing van grote betekenis.