In het werk van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz (1867-1945) staat de mens centraal. Haar tekeningen, prenten en beelden geven een beeld van de donkere kanten van de samenleving: armoede, slechte werkomstandigheden, uitbuiting en de gruwelijke gevolgen van de oorlog. Kollwitz vond haar thema’s dicht bij huis. Haar huwelijk met een arts opende haar de ogen voor de erbarmelijke omstandigheden waaronder veel mensen leefden. Kollwitz maakte beide wereldoorlogen aan den lijve mee. Haar jongste zoon sneuvelde in 1914, haar kleinzoon in 1942. In 1933 werd met de opkomst van het Nationaalsocialisme haar kunst tot ’Entartet’ (onwaardig) bestempeld en mocht ze het niet langer tentoonstellen. In 1943 moest ze evacueren uit haar woonplaats Berlijn. Later dat jaar ging bij een bombardement van haar woning een groot deel van haar werk verloren. Kollwitz zelf overleed kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, op 22 april 1945.
Het grafisch oeuvre van Käthe Kollwitz omvat 275 etsen, litho’s en houtsnedes. Dankzij het legaat van J.H. Bierens de Haan en een aankoop op initiatief van de toenmalige directeur E.C. Ebbinge Wubben kwam Museum Boijmans Van Beuningen in de jaren 50 in bezit van een mooie selectie van haar prenten.
Käthe Kollwitz
Königsberg 1867 - Moritzburg 1945
