:host { --enviso-primary-color: #FF8A21; --enviso-secondary-color: #FF8A21; font-family: 'boijmans-font', Arial, Helvetica,sans-serif; } .enviso-basket-button-wrapper { position: relative; top: 5px; } .enviso-btn { font-size: 22px; } .enviso-basket-button-items-amount { font-size: 12px; line-height: 1; background: #F18700; color: white; border-radius: 50%; width: 24px; height: 24px; min-width: 0; display: flex; align-items: center; justify-content: center; text-align: center; font-weight: bold; padding: 0; top: -13px; right: -12px; } Previous Next Facebook Instagram Twitter Pinterest Tiktok Linkedin Back to top
t/m 30 september 2018

Sensory Spaces 14: Latifa Echakhch

Sensory Spaces is de titel van een reeks solotentoonstellingen in de Willem van der Vorm Galerij, de gratis toegankelijke tentoonstellingsruimte in het entreegebied van het museum. Voor iedere editie wordt één kunstenaar gevraagd om de eigenschappen van de ruimte op een verrassende manier naar zijn hand te zetten.

Voor de veertiende editie van Sensory Spaces in Museum Boijmans Van Beuningen presenteerde Latifa Echakhch een nieuwe installatie. Het is de eerste keer dat deze internationaal gerenommeerde kunstenaar - winnaar van de Prix Marcel Duchamp 2013 en de Zürich Art Prize 2015 - een solotentoonstelling had in Nederland. Speciaal voor de ruimte van Sensory Spaces creëert Echakhch een dramatische scène met in zwarte inkt gedrenkte kledingstukken. Op de vloer zijn de sporen zichtbaar die de kledingstukken hebben achtergelaten terwijl ze over de grond werden gesleept. Wandelend door de ruimte zal de bezoeker ontdekken dat de sporen betekenisvolle patronen vormen.

Latifa Echakhch beschrijft zichzelf als een romanticus in hart en nieren. Ze is geboren in Marokko en groeide op in Frankrijk, in Aix-les Bains aan de oevers van Lac du Bourget, een romantisch landschap bij uitstek. Tegenwoordig woont en werkt ze in Martigny in het al even lieflijke landschap van de Zwitserse Alpen. De inspiratie voor haar werk haalt ze zowel uit herinneringen aan haar eigen kindertijd als uit politieke gebeurtenissen, literatuur en poëzie. Ook de kunstgeschiedenis, in het bijzonder de kunst uit de jaren ´60 en ’70, vormt een referentie voor haar esthetische vocabulaire.

“Het werk van Latifa Echakhch verenigt schijnbare tegenstellingen: het is zowel conceptueel als romantisch, politiek én poëtisch.”

Curator Nina Folkersma

Echakhch maakt werken, vaak in de vorm van installaties of composities met bestaande voorwerpen, die een sterk emotionele, melancholische, soms zelfs gewelddadige zeggingskracht hebben. Tegelijkertijd wordt haar werk gekenmerkt door een minimalistische beeldtaal, met sterk uitgepuurde vormen en eenvoudige materialen. Echakhch is een meester is het weglaten van het overbodige en het in evenwicht houden van vorm en inhoud. Bezoekers van haar werk zijn vaak getuige van de overblijfselen van een actie: gekleurde glasscherven van kapotgesmeten theekopjes (Erratum, 2009), weggekrabde resten van een muurschildering (Cross Fade, 2017) of gebedsmatjes waarvan de binnenkanten zijn weggesneden zodat alleen de randen met franjes overblijven, als lege kaders (Frame, 2008). Bezoekers zien enkel de achtergebleven sporen, die een beroep doen op hun verbeeldingskracht.

De notie van afwezigheid speelt een belangrijke rol in Echakhch’s oeuvre. Dat wat afwezig of ongrijpbaar is - een geboorteland, een nationale identiteit - kan een grote en blijvende impact hebben. Toch zou het te gemakkelijk zijn om het werk van Echakhch te reduceren tot een melancholische reflectie op verloren gewaande culturele wortels. Begrippen als ‘identiteit’, ‘oorsprong’ en ‘thuishoren’ spelen wel een rol in haar werk, maar worden eerder gedeconstrueerd dan bekrachtigd. Ze maakt gebruik van objecten, motieven en materialen die zogenaamd ‘Arabisch’ of ‘oriëntaals’ zijn, en dus bedoeld om haar cultureel te definiëren, maar ze holt deze vervolgens uit of gooit ze kapot - zoals de Marokkaanse theekopjes die voor haar net zo exotisch zijn als voor ieder ander.

Een ander voorbeeld is het werk Stoning (2010), een verzameling losse stenen die door de kunstenaar met geweld tegen de muren van een galerie zijn gegooid. Het werk roept onverbiddelijk het beeld op van een steniging en is een stille aanklacht tegen deze methode van doodstraf die een lange geschiedenis heeft in de christelijke iconografie en in sommige islamitische landen nog altijd wordt toegepast. Tegelijkertijd bevat het werk echo’s uit de kunstgeschiedenis, bijvoorbeeld van de minimalistische sculpturen van Richard Long en de performance Stoning the Refrigerator (1996) van Jimmie Durham. Echakhch voelt een sterke behoefte om vooropgezette ideeën over identiteit, nationaliteit en culturele traditie onderuit te halen. Al gaat dit soms gepaard met een agressieve kracht, de politieke inhoud van haar werk is nooit frontaal of eendimensionaal, maar eerder subtiel en poëtisch.

Biografie Latifa Echakhch

Latifa Echakhch (geboren 1974 in El Khnansa, Morocco) woont in Martigny, Zwitserland. Solotentoonstellingen vonden plaats in onder meer Kunstmuseum Linz, Oostenrijk (2015); Museum Haus Konstruktiv, Zürich (2015); Centre Pompidou, Parijs (2014); MAC, Musée d’art contemporain in Lyon (2013); Hammer Museum, Los Angeles (2013); Portikus, Frankfurt am Main (2012); Kunsthaus, Zürich (2012); MACBA, Barcelona (2010); Kunsthalle Fridericianum, Kassel (2009) en Tate Modern, London (2008). Haar werk was onderdeel van groepstentoonstellingen bij het Institute of Contemporary Arts Singapore (2016); Museo Riso, Palermo (2015); Power Station of Art, Shanghai, China (2014); Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris (2013); MoMA PS1, New York (2013);


Kunsthalle Basel (2010), Baibakov Art Projects, Moskou (2010); Jerusalem Foundation (2008) en National Gallery of Art, Tirana (2005). Ze participeerde in de 15de Istanbul Biennale (2017), Sharjah Biennial 11 (2013); de 18de Biennale van Sydney (2012); de 54ste Venetië Biennale (2011); de 10de Biennale de Lyon (2009) en Manifesta 7 in Bolzano, Italy (2008).

Latifa Echakhch ontving de Zürich Art Prize in 2015 en de Prix Marcel Duchamp in 2013. Ze wordt gerepresenteerd door kamel mennour (Parijs), Galerie Eva Presenhuber (Zürich) en Dvir Gallery (Tel Aviv).

Gastcurator: Nina Folkersma

Essay Sensory Spaces 14 - Latifa Echakhch

Bij elke editie van Sensory Spaces verschijnt een tweetalig essay over de tentoonstelling, geschreven door de conservator:

Serie Sensory Spaces

Sensory Spaces is de titel van een reeks solotentoonstellingen in de Willem van der Vorm Galerij, de gratis toegankelijke tentoonstellingsruimte in het entreegebied van het museum. Voor iedere editie wordt één kunstenaar gevraagd om de eigenschappen van de ruimte op een verrassende manier naar zijn hand te zetten. Bekijk hieronder voorgaande edities van Sensory Spaces.

De tentoonstelling werd mede mogelijk gemaakt door: