Richard Long

In de winter van 1964 duwt de achttienjarige Richard Long een sneeuwbal over de heuvels vlakbij zijn geboorteplaats Bristol. Als de sneeuwbal te groot en te zwaar wordt om te rollen, maakt hij een foto van het donkere kronkelpad dat het heeft achtergelaten. De foto (‘Snowball Track’) is één van de eerste kunstwerken binnen Long’s oeuvre die direct in het landschap wordt gemaakt. Het resultaat wordt later geschaard onder de noemer Land Art.
Van 1966 tot 1968 studeert de Britse kunstenaar aan de St Martin’s School of Art in Londen. Hier maakt Long kunstwerken op de vloer of het platte dak van de school met simpel, natuurlijk materiaal zoals zand. Long maakt lange wandelingen en ziet dit als een manier om meer kennis op te doen over een landschap. Zijn wandelingen bieden ruimte om na te denken en ideeën te ontwikkelen. Het landschap is voor hem een bron van inspiratie. De subtiele sculpturen die hij onderweg maakt, zijn tijdelijke sporen die hij achterlaat. Hij gebruikt daarvoor materiaal dat ter plekke beschikbaar is. Zo lopen de wandelingen en de sculpturen in elkaar over. Hij wil dat aspecten van de echte wereld (zoals het weer) deel uitmaken van zijn sculpturen. Long vindt dat de tijdelijkheid van de sculpturen ze menselijker maakt: het beperkte fysieke bestaan is ook de realiteit van het menselijk leven.
Long verwerft al snel na zijn afstuderen internationale bekendheid met zijn kunst, ook wel Land Art genoemd. Hij gaat sculpturen maken voor galeries of musea en blijft daarbij natuurlijke materialen gebruiken. Deze legt hij vaak neer in basisvormen. In de collectie van dit museum bevindt zich onder andere zijn werk ‘Driftwood Circle’: een cirkel van half vergane stukken drijfhout. De kunstenaar vindt de tijdelijkheid van veel van zijn werken interessant. Vaak vergaan, vervagen of overspoelen zijn creaties in de natuur. De interesse voor het buitenleven blijft zijn hele carrière duidelijk aanwezig.