Zonder titel

Lie van der Werff behoort tot een groep beeldhouwers die in de jaren tachtig de figuratie weer introduceerde in de Nederlandse beeldhouwkunst. Terwijl de discipline eerder vooral gedomineerd werd door abstracte en geometrische vormen in voornamelijk industriële materialen, werd de verhalende betekenis van sculpturen vanaf die periode weer van belang. Kunstenaars verbeeldden mens- en dierfiguren en gebruikten meer natuurlijke materialen. Ook uit de driedimensionale beelden van Van der Werff spreekt een voorkeur voor het verhalende en het herkenbare. Haar sculpturen bestaan uit sprookjesachtige wezens in hout en textiel met zowel dierlijke als menselijke kenmerken. Vaak doen de figuren denken aan poppen of marionetten uit het theater omdat ze kledingstukken dragen en ledematen hebben die kunnen bewegen.

De sculptuur van twee houten stoelen van Van der Werff is een vroeg werk, heel anders dan de menselijke en dierlijke gedaantes die in haar latere sculpturen te zien zijn. De kunstenaar maakte het beeld voor haar afstuderen aan de Rotterdamse Academie van Beeldende Kunsten. Ze presenteerde de sculptuur samen met andere werken, waaronder een jurkje dat zich ook in de Stadscollectie bevindt. Dit kledingstuk verknipte Van der Werff totdat alleen het hoognodige overbleef om het idee van een jurk te suggereren. De twee houten stoelen bewerkte de kunstenaar zodanig met een beitel dat ze bijna breken. Wat eruitziet als een agressieve daad, werd in werkelijkheid met grote precisie uitgevoerd. Van der Werff onderzocht zo wanneer objecten hun oorspronkelijke functie en gedaante verliezen. Door haar ingreep ontstond een nieuwe, andersoortige verschijningsvorm. Wat resteert is een aangeknaagd, uiterst kwetsbaar beeld: de dingen zijn een schim van zichzelf geworden.