Revolving doors

Paul Cox werkt vanaf 1986 met robuuste materialen als asfalt, beton en gips. Hiervan maakt hij vormen die hij vervolgens assembleert. Na enkele jaren voegt hij aan nieuwe sculpturen gebruiksvoorwerpen toe. Meestal gaat het hierbij om tweedehands meubels, zoals deuren, stoelen of bedden. De voorwerpen verwijzen door hun alledaagsheid naar het menselijk bestaan. Op of bij deze meubels plaatst hij asfalt of brengt hij gips aan, waardoor ze onbruikbaar worden. Een goed voorbeeld is het kunstwerk 'Getordeerd tweepersoons stapelbed' (1990), waarbij een gebruikt bed verandert in een autonome sculptuur doordat de kunstenaar het bed volstort met gips. De monumentale sculptuur 'Revolving doors' bestaat uit een houten draaideur waar met lijmklemmen enkele zelfgegoten gipsen platen aan bevestigd zijn. Het draaimechaniek van de deuren wordt op deze wijze buiten werking gesteld. Eén zijde van de gipsen vormen lijkt op een paneeldeur, terwijl de kunstenaar de andere zijde ruw heeft gelaten. Zowel de massieve gipsen platen als de draaideur zijn onbruikbaar en functieloos. De titel verwijst - zowel ironisch als beschrijvend - naar de oorspronkelijke beweeglijkheid van de deuren: 'Revolving doors', draaibare deuren.

In de Stadscollectie bevinden zich, naast 'Revolving doors', enkele kunstwerken van Cox die tot het langlopende project 'I came by boat…' (1999-2008) behoren. De kunstenaar startte dit kunstproject op Curaçao, een eiland waar de scheepvaart een belangrijke rol speelt. Het project 'I came by boat…', dat verschillende soorten objecten, fotocollages en prototypes omvat, beschouwt de kunstenaar als een metafoor voor menselijke dromen, verlangens, obsessies en reislust.