Nederland in de jaren zestig bood Cardena niet alleen artistieke kansen, maar ook seksuele vrijheid. Toen een verslaggever van het Algemeen Dagblad hem in 1965 vroeg waarom hij in Amsterdam woont, antwoordde hij: "De Nederlander is liberaal. Hier kan ik de werkelijkheid ervaren, in Colombia niet." Zijn verhuizing stelde hem in staat om nieuwe manieren van zelfexpressie te verkennen, wat zich ook in zijn kunst manifesteerde. Seksualiteit, intimiteit en erotiek bleven zijn hele carrière belangrijke thema’s in zijn “hormonaal gedreven” werk. Een belangrijk concept in Cardenas' oeuvre is warmte: variërend van sociale, culturele en culinaire warmte tot expliciete erotische en seksuele hitte. Hij wilde de zintuigen via kunst opwarmen, om zo de rationele en koude Nederlandse cultuur te transformeren. In 1968 richtte hij daarvoor de "Cardena Warming up etc. etc. etc. Company" op.
Vanaf 1970 begon Cardena als pionier van de Nederlandse videokunst met het verkennen van video als artistiek medium. De camera was volgens de kunstenaar “het verlengstuk van mijn libido”. Zijn videowerk varieert van gefilmde performances in grijstinten met een losse hand-held filmstijl, tot kleurrijke verhalende vertellingen die gebruik maken van geavanceerdere film- en montagetechnieken. ‘Somos Libres!?’ behoort tot de laatste categorie en werd met professionele apparatuur geproduceerd in het Audio-Visueel Centrum van de Erasmus Universiteit te Rotterdam.
