'Futuro': het huis van de toekomst gerenoveerd

Het ontwerp

Het polyester huis is door de Finse architect Matti Suuronen tussen 1964 en 1968 ontworpen. Het is een typisch voorbeeld van een modern ontwerp gemaakt aan het eind van de jaren 1960.

Naar schatting zijn er wereldwijd 25 ‘Futuro’s’ gemaakt naar dit prototype. Het huis is ellipsvormig en heeft twintig ovale plexiglas ramen. Doordat het huis op hoge metalen ‘benen’ staat, lijkt het bijna te zweven. De toegangstrap doet denken aan een vliegtuigtrap. De ronde vorm, het gebruik van kunststof, de hoge benen en de vliegtuigtrap dragen alle bij aan het futuristische karakter van het huis. ‘Futuro’ kan volledig uit elkaar gehaald worden zodat het makkelijk vervoerd kan worden en overal ter wereld kan worden neergezet.

Het ontwerp bestaat uit zestien lichtblauwe glasvezelversterkte polyester onderdelen gevuld met PUR-schuim. Als het is opgebouwd, is het vakantiehuis 8 meter in doorsnede en 4 meter hoog. Het interieur bestaat uit paarse muren en rode bekleding. Het biedt ruimte aan een woonkamer, twee slaapkamers, een keuken en een badkamer. De acht plastic stoelen - of ligstoelen - met rode armleuningen zorgen voor een lounge-achtige sfeer. De ‘Futuro’ is al vele malen is opgezet en ontmanteld en bovendien vertoont het kunststof materiaal een natuurlijk verval. Daarom is het in 2009 hoog tijd om het vakantiehuis te restaureren.

De restauratie

Dankzij steun van de BankGiro Loterij kan in 2009 begonnen worden met het onderzoek en de restauratie. Dit gebeurt onder leiding van Lydia Beerkens (restaurator van moderne kunst) in samenwerking met Polyproducts in Werkendam. Staat 2009 vooral in het teken van het vooronderzoek, start in 2010 de restauratie zelf. Belangrijk uitgangspunt is dat het een prototype betreft. Deze eerste uitvoering van het mobile home, waarvan over de hele wereld diverse uitvoeringen bestaan, is uniek en als zodanig een belangrijk historisch document. Het is ontworpen als vakantiewoning en zowel qua ontwerp als qua materialen (gewapend polyester) experimenteel van aard. Het interieur en de polyester buitenschil hebben erg geleden onder de tand des tijds.

Tijdens de restauratie wordt vuil verwijderd, gaten gevuld en ontbrekende delen aangevuld. Het doorleefde interieur krijgt weer zoveel mogelijk zijn oorspronkelijke uiterlijk terug. Van niet alle onderdelen is bekend of ze origineel zijn. Daarom is ervoor gekozen om de bestaande interieuronderdelen (voorlopig) zoveel mogelijk te handhaven en keuzes te maken op basis van de kennis van de materialen uit die tijd. De polyester buitenschil wordt voorzien van een beschermende waslaag, die voldoende bescherming biedt, mits de ‘Futuro’ niet meer wordt blootgesteld aan weer en wind. Daarom is deze, na medio 2011 eerst in het museum te zijn gepresenteerd, tijdelijk opgesteld in de onderzeebootloods.