Gegalvaniseerd ijzer 17 januari 1973

Dit werk van Donald Judd, in 1979 door het museum aangekocht, is een karakteristiek voorbeeld van minimal art. Onder invloed van het naoorlogse modernisme voeren kunstenaars hun zoektocht naar een pure en abstracte vorm van kunst vanaf de jaren 60 tot in het extreme door. Kunst zou zich volledig moeten ontdoen van alles wat niet aan de beeldende kunst toebehoorde. Zo maakt Donald Judd minimalistische ruimtelijke vormen waarin elke vorm van persoonlijke expressie is uitgesloten., ‘Ik wilde kunst maken zonder ongeloofwaardige aannames. Ik wilde niet beginnen met nadenken over de orde in het heelal of de aard van de Amerikaanse samenleving. Ik wilde geen kunst maken die algemeen of universeel was in de gebruikelijke betekenis. Ik wilde niet teveel pretenties hebben. Vanzelfsprekend konden middel en structuur niet van elkaar worden gescheiden en zelfs niet worden gezien als twee dingen die bij elkaar werden gebracht. Geen van beide woorden heeft enige betekenis.’ ‘Vorm, inhoud, kleur, oppervlak zijn dingen op zichzelf. Ze moeten niet worden verstopt als deel van een ander geheel. Vorm en materiaal moeten niet worden veranderd door hun context. Eén of vier dozen op een rij, elk individueel ding of reeks, is plaatselijke orde, slechts een ordening, en eigenlijk nauwelijks orde. De reeks is van mij, of van iemand anders, en duidelijk niet een hogere orde. Het heeft niets te maken met orde of wanorde in het algemeen. Beide bestaan echt. De reeks van vier of zes heeft geen invloed op het gegalvaniseerde ijzer of staal of waar de dozen ook van zijn gemaakt.’ Donald Judd, 1968