Pol Bury

Bury gaat vanaf zijn zestiende naar de kunstacademie in Bergen, waar hij onder de indruk raakt van het surrealisme, met name het werk van René Magritte en Yves Tanguy. Na de Tweede Wereldoorlog sluit hij zich even aan de Cobrabeweging, maar de kennismaking met het werk van Alexander Calder zet hem op het spoor van beweging als een eigenschap die het kunstwerk energie geeft. Hij begint met het maken van zogenaamde kinetische kunst.



In Bury’s vroege Plan mobiles kunnen de delen met de hand worden verschoven, later introduceert hij magneten en motoren. Zijn experimenten met het medium film aan het begin van de jaren zeventig komen eveneens voort uit de fascinatie voor beweging. Bury is bekend geworden door zijn kinetische fonteinen (o.a. in Antwerpen, Brussel, Parijs, New York en op meerdere Amerikaanse universiteitscampussen).