t/m 06 mei 2018
Joost Conijn - Good evening welcome to the people living in the camp
Op een oud vliegveld bewaakt door militairen, kruipt Joost Conijn door een gat in het hek. Er kunnen geen vliegtuigen meer opstijgen, op en langs de landingsbaan leven mensen in rafelige witte tenten. Conijn gaat op zoek naar de mensen waarover hij zoveel leest in de krant. Hij wil ze ontmoeten, om te zien wie ze zijn. Hij filmt hen, volgt geen hoofdpersoon, lijkt ook niet geïnteresseerd in een klaagzang.
In de schaduw van de actualiteit wordt een vis gevangen, ’s avonds zijn er rokerige vuren om de insecten te verjagen. Sommige mensen overpeinzen in stilte hun lot. Een ander prepareert een geheim plan voor de nacht. Het precieze ervan, het begin, de afloop, komen we niet te weten. Een kind laat de vlammen nog eens oplaaien met een kartonnen doos. Wanneer de soldaten hun ronde doen, moet de filmer wegduiken in een tent, ‘we zullen je met ons leven verdedigen’ zeggen de mannen die hem helpen zich schuil te houden.
'Good evening welcome to the people living in the camp' is het meest recente videowerk van Joost Conijn en wordt getoond in een installatie in de Richard Serra zaal van het museum. Het werk laat ons kennis maken met mensen in de kampen in de Europese grensgebieden. Conijn filmt in kampen waar dat verboden is en niet ongevaarlijk. Zijn perspectief is niet het actuele directe drama, maar het dagelijks leven van deze onbekende figuranten uit het nieuws.
Joost Conijn
Joost Conijn (1971) is beeldend kunstenaar. Hij werd bekend met zijn film over zijn zelfgebouwde houten auto (Hout auto 2002), een generator van onvoorziene ontmoetingen op zijn reis door afgelegen gebieden van Oost-Europa. Eerder bouwde hij een hek in de Sahara dat automatisch opende wanneer hij er met zijn auto op toe reed (C’est une hek 1997).
In 2004 filmt hij zijn 7 buurkinderen uit één gezin die opgroeien als wolfskinderen ongemoeid door het maatschappelijk manifest (Siddieqa, Firdaus, Abdallah, Soelayman, Moestafa, Hawwa en Dzoel-kifl 2004).
In 2010 construeert Conijn zelf een vliegtuig en vliegt ermee naar het hart van Afrika. Conijn berichtte wekelijks uit landen als Tsjaad, De Centraal Afrikaanse en Oeganda in het NRC Handelsblad en publiceerde het boek Piloot van goed en kwaad.
De waarde van het onvoorziene
Als bestemming voor zijn reizen kiest Joost Conijn plekken waar anderen niet heen gaan, die moeilijk te bereiken zijn. De rijkdom van het reizen zit voor hem in de onvoorziene gebeurtenissen, het is dit avontuur en de ontmoetingen met anderen die eruit voortkomen, die de kern vormen van zijn werk.
Biografie
Museum Boijmans Van Beuningen toonde eerder werk van Joost Conijn tijdens Eco–marathon (2012) en de eerste solotentoonstelling van Conijn in Nederland onder de titel Joost Conijn Solo (2007). Deze tentoonstelling bevatte een overzicht van zijn toenmalige oeuvre; 5 videofilms, het gecrashte vliegtuig en de hout-gestookte Hout Auto. Joost Conijn won de Charlotte Köhler Prijs voor jonge beeldend kunstenaars in 2000, en de Cobra Kunstprijs in 2005. Ook was hij genomineerd voor de Prix de Rome 2005. Zijn werk was te zien in onder andere Fundació Joan Miró Barcelona, Lisson Gallery London, Ibid Projects Vilnius, Manifesta Ljubljana, Biennale Venetië, Kunsthalle Luzern, At apexart New York, Palais du Tokyo Parijs, National Centre for contemporary arts Moskou en Galleria Zero Milaan.
