Hoogtepunten uit de museumcollectie








Zonder tijdslot kun je het depot niet bezoeken
Ontdek het depot eenmalig of vaker als een privilege- of vriendenpashouder
Wil jij ook meer Boijmans beleven of geef je een Vriendschap cadeau? Word dan Vriend en word uitgenodigd voor de jaarlijkse Museumpark Vriendendag. Zien we jou of jouw vriend snel in het depot?
In het Depot is een presentatie met hoogtepunten uit de museumcollectie te zien. Depot Boijmans Van Beuningen is een werkgebouw. Bezoekers zien in eerste instantie de achterkanten van schilderijen die het verhaal vertellen over hun levensloop, van welk materiaal ze zijn gemaakt en over manieren van inlijsten.
In de presentatie werken we voor het eerst met ‘glazen ezels’, een presentatievorm naar ontwerp van de Italiaans-Braziliaanse architecte Lina Bo Bardi (Rome 1914- São Paulo 1992). Zij bedacht de glazen ezels voor het nieuwe gebouw van het Museu de Arte de São Paulo (1968). Voor haar was het een middel om schilderijen te ontdoen van hun ‘heilige’ karakter. Het zijn handgemaakte objecten die ook een achterkant hebben.
De schilderijen hangen niet aan de wand, maar aan staanders in de vrije ruimte. Vanwege het transparante glas kun je ook de achterkanten bekijken. Deze geven informatie over het materiaal, de techniek en de herkomst van de schilderijen.
De achterkant zegt veel over hoe een schilderij is gemaakt. Allereerst kun je zien of het is geschilderd op paneel (hout) of op doek (linnen). Ook zegt de achterkant meestal iets over de restauratie van een schilderij. Een dun paneel kan zijn verstevigd met latten. Een schilderij op linnen kan zijn ‘bedoekt’ (aan de achterkant beplakt met een nieuw doek). Soms zijn er ook kleinere reparaties zichtbaar.
Op bijna elke achterkant zie je bovendien opschriften, nummers, etiketten of zegels van rode was. Dat zijn meestal de merktekens van vroegere eigenaars van het schilderij. Tot slot zitten er op de achterkant vaak heel wat stickers van andere musea. Zo ontdek je op welke tentoonstellingen een schilderij ooit te zien was.
Op de achterkant van ‘De drie Maria’s aan het graf’ van Jan van Eyck zit een brief geplakt van D.G. van Beuningen, de vroegere eigenaar van het schilderij. In die brief vertelt hij dat het werk tijdens de oorlog op zijn landgoed was begraven, verpakt in een zinken kist.
We tonen presentatie een kleine selectie van hoogtepunten uit de collectie schilderkunst. Als bezoeker kun je ook je eigen topstuk kiezen en dit live projecteren in de presentatie op een glazen ezel. We zijn benieuwd naar de publiekskeuzes.
Met de opening van het depot werd een nieuw concept werkelijkheid: elk museum heeft een depot, maar alleen Depot Boijmans Van Beuningen is publiek toegankelijk. Hier zie je de kunstwerken als – piepkleine – onderdelen van een enorme collectie. Hier wordt gewerkt: kunst wordt schoongemaakt, geconserveerd, gerestaureerd, ingepakt, uitgepakt, getransporteerd en nog meer.
Veel kunstwerken staan op een pallet of plank of hangen aan rekken. En er zit ook kunst opgeborgen in kisten of dozen. Elk werk wacht tot het aan de beurt is om tentoongesteld te worden, in het museum van Boijmans of in een ander museum ergens in de wereld. Sommige werken worden vaak tentoongesteld en sommige maar zelden en blijven in depot. De collectie is openbaar bezit en de museummedewerkers werken voor én met het publiek. Het depot laat zien hoe de kunst voor de toekomst wordt behouden. Daarnaast wordt ingegaan op het ontstaan van de collectie. Wie zijn de particuliere kunstliefhebbers die hun dierbare verzameling aan Rotterdam hebben geschonken? Hoe is en hoe wordt de collectie uitgebreid?
Wassily Kandinsky, Lyrisches, 1911, collectie Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam. Uit de nalatenschap van M. Tak van Poortvliet 1936 / Creditline fotograaf: Studio Tromp