Zonder titel

Robert Zandvliet volgde van 1992 tot 1994 een opleiding aan de postacademische kunstopleiding De Ateliers in Amsterdam. Rond zijn afstuderen kreeg hij bekendheid met schilderijen waarop hij alledaagse voorwerpen in heldere lijnen en kleurvlakken afbeeldde. Datzelfde jaar won hij met deze schilderijen de Prix de Rome. De betreffende werken hadden zowel grote als kleine objecten als onderwerp, zoals een achteruitkijkspiegel, een bushokje, een eierdoos en een chocoladereep. Zandvliet verbeeldde één motief per schilderij en gaf het voorwerp veelal in close-up weer. Daarbij bepaalde de vorm van het object steeds de verhoudingen van het schildersdoek.

De schilderijen balanceren op de grens van abstractie en figuratie. Zandvliets schilderkunstige benadering kenmerkt zich door reductie: de realistische voorwerpen brengt hij terug tot sobere basisvormen. Twee haarspeldjes zijn bijvoorbeeld het uitgangspunt voor een schilderij uit 1996. Zandvliet blaast ze op tot een formaat van drie meter breed. Van dichtbij is een abstract beeld van strepen en gegolfde lijnen zichtbaar. Pas op flinke afstand is te zien dat het om twee geschilderde schuifspeldjes gaat.

Ook dit werk uit 1996 bestaat van dichtbij uit een patroon van egale kleurvlakken en strepen. De abstracte ordening staat op zichzelf, maar laat zich op grotere afstand ook lezen als de zijkant van een caravan. Het doek laat zien dat Zandvliet niet zozeer de specifieke eigenschappen van voorwerpen schildert - de veranderlijke verschijningsvorm van de dingen - maar eerder probeert om via zijn schilderijen de algemene kenmerken van het betreffende voorwerp te doorgronden. Op dit doek heeft Zandvliet het archetype van een caravan vastgelegd.