Bel été concentré

Deze zelfbewust de wereld inkijkende jongeman, gekleed in een nauwsluitend jasje, met een markant kort groen dasje en felrode schoenen tegen een oranje fond is Martial Raysse zelf. Ten voeten uit. Raysse is een verrassing. Of beter gezegd, het werk van deze in 1936 in de buurt van Nice geboren kunstenaar springt er ook na decennia nog steeds uit. Hij is een kunstenaar in de categorie die een stap verder gaat. Verder dan de heersende smaak. Verder dan anderen onder gelijke omstandigheden.
In 1964 exposeert hij in een New Yorkse galerie, gadegeslagen door Andy Warhol, werken met titels als Tableau de Mauvais Goût en Tableau Horrible. In 1965 wordt hij door Sandberg voor een overzichtstentoonstelling naar het Stedelijk Museum Amsterdam gehaald, waar verscheidene werken worden verworven. Mierzoete, felgekleurde schilderijen in fluorescerende verf, waarin gebruik wordt gemaakt van collagetechnieken en specifieke details, zoals een mond of een boomblad, in neon worden uitgevoerd. Onmiskenbaar in de thematiek van de pop art en de sixties. Nouveau réalisme heette dat in Frankrijk. Die jaren bleven een belangrijke inspiratiebron. In de jaren zeventig maakt hij kostelijke sculptuurtjes van gekleurde paddenstoelen verpakt in doosjes, weer tien jaar later pasteltekeningen die doen vermoeden dat hij die paddenstoelen wel eens at.
In de collectie van Museum Boijmans Van Beuningen, waarin de Engelse en Amerikaanse pop art een belangrijke rol speelt, was deze vertegenwoordiger van de Franse pop art nog afwezig. Totdat kunsthandel Bas Meijer op Art Rotterdam deze grote zeefdruk aanbood. Het werk is in een oplage van tachtig gedrukt, waarbij signatuur en nummer te vinden zijn als een pochet in het borstzakje van het colbert. Dit exemplaar is echter uniek, omdat Raysse het signeerde en voorzag van een opdracht aan Sergio Tosi uit Milaan, de opdrachtgever van deze editie. Wie weet vinden we ook nog eens een passend schilderij.