Zonder titel

Kees Franse begon zijn loopbaan als graficus en schilder in de wederopbouwperiode. In die tijd kreeg de opvatting dat kunst kon bijdragen aan het esthetisch bewustzijn van de burger veel bijval. Kunst moest voor iedereen letterlijk en figuurlijk toegankelijk zijn. Kunstenaars maakten om die reden veel muurschilderingen, reliëfs, penningen en grafiek.

Ook Franse, die in 1954 de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst won, maakte toegankelijk werk. Voor drukkerij Kühn en Zoon in Rotterdam maakte Franse bijvoorbeeld in zijn kenmerkende vrolijk-naïeve schilderstijl een wandschildering van een wonderlijk lusthof, getiteld 'De Paradijstuin' (1956). Later kreeg Franse opdrachten voor meer driedimensionale werken zoals betonreliëfs, en vanaf de jaren zeventig maakte hij ook vrijstaande sculpturen in opdracht.

In die periode verbeeldde Franse vooral vruchten, veelal appels. Bekend is bijvoorbeeld zijn sculptuur 'Appels' (1973) aan de Rotterdamse Heemraadsingel en de grote vurenhouten 'Appel' (1975) op Schiphol. Franse koos deze fruitmotieven omdat hij hield van mooie pretentieloze vormen, die herkenbaar waren voor een breed publiek.

De driedimensionale sculpturen van fruit, opgebouwd uit ronde houten schijven, contrasteren sterk met verbeeldingen van vruchten die Franse op papier maakte. De sculpturen zijn ruw, onafgewerkt en gestileerd terwijl veel tekeningen juist verfijnd en meer gedetailleerd zijn uitgewerkt. Een voorbeeld is deze potloodtekening die de kunstenaar in 1970 maakte. De tekening is atypisch omdat Franse hier peren in plaats van appels afbeeldde. Franse heeft de twee vruchten nagenoeg oningevuld gelaten maar tekende de steeltjes en het blad minutieus, alsof het een botanische studie betreft.