Baartent

De eerste sculpturale tent die Drė Wapenaar bouwde die geen onderdeel was van een grotere installatie was de 'Familytent' (1994). In deze tent, die was voorzien van een uitgekiende indeling, konden de gebruikers zich desgewenst in hun eigen compartiment terugtrekken. Bovendien bevatte de tent enkele transparante plafonddelen, waardoor de binnenruimte baadde in het licht. Sindsdien staat Wapenaar bekend om zijn tenten die elk een eigen functie hebben. Zo kan er in zijn sculpturen worden gedoucht, gerouwd of gemediteerd. Andere tenten dienen als krantenkiosk of zijn bedoeld als 'Hang-, zoen- en rookplek' (2002) voor middelbare scholieren. Met al deze verschillende eigenschappen en functies houden zijn objecten het midden tussen beeldende kunst, architectuur en design.

In 2002 en 2003 vervaardigde Wapenaar twee tenten die fungeren als elkaar pendanten. Ze zijn beide ontworpen voor intieme en ingrijpende gebeurtenissen, namelijk geboorte en dood. Eerst maakte de kunstenaar de 'Dodenbivak': een constructie van blauw doorschijnend canvas en staal, met in het midden een hangende houten baar. In het jaar daarop vervaardigde Wapenaar de 'Baartent'. Het is een reusachtige oranje bol op poten met een houten trap die naar de ingang leidt. Binnen bevindt zich een waterbassin van gelakt hout dat groot genoeg is voor een barende vrouw en iemand die haar steunt. Om het bassin staan twee bankjes waarop het medisch personeel en familieleden plaats kunnen nemen. In het dak zit een grote opening waardoor de baby bij daglicht of onder de sterrenhemel geboren kan worden. De 'Baartent' werd voor het eerst opgesteld tijdens de groepstentoonstelling Shine: wensdroom en toekomstvisioen in de hedendaagse kunst (2003) in de binnentuin van Museum Boijmans Van Beuningen en aansluitend verworven voor de Stadscollectie.