Henri Storck groeit op in Oostende waar dan enkele grote Belgische kunstenaars werken: Léon Spilliaert, Constant Permeke, James Ensor en diens Franse collega en vriend Félix Labisse. In 1928 richt Storck een filmclub op en nodigt hij de Franse regisseur René Clair uit voor een presentatie. Het jaar daarop begint Storck zelf te filmen. Hij maakt een hele reeks korte, vaak ietwat surrealistische films waarin zijn geboortestad figureert. In 1933 werkt hij samen met de Nederlandse cineast Joris Ivens aan diens beroemde film Borinage. Hierna wordt zijn stijl overwegend documentair.
Tijdens de oorlog wil Storck blijven filmen en maakt hij met een Duitse distributeur een geïdealiseerd vijfluik over het boerenleven: Symphonie paysanne. Na de oorlog realiseert hij nog een speelfilm en richt zich vervolgens op het maken van vernieuwende kunstdocumentaires. In 1988 wordt het Henri Storck Fonds opgericht dat het hele oeuvre ontsluit en ook aandacht besteed aan het werk van andere belangrijke Belgische cineasten.
Henri Storck
Oostende 1907 - Brussel 1999
